گل های قرمزدنیامال تو گل های سفیددنیامال من اگه توفراموشم کردی گل های قرمزت پرپرشه اگه من فراموشت کردم گل های سفیدم کفنم شه

یکی شاید مثل یک دخترک دنبال گمشدش می گشت فقط ازشدت غصه لای اشکاش یک چیزی مثل بلور می شکست

میگن 3موقع دعابراورده میشه:

یکی وقت غروب

زیربارون

وقتی دل میشکنه

من وقت غروب زیربارون بادلی شکسته دعاکردم:

خدایاهیچ دلی نشکنه

ازم پرسیدمنو دوست داری یازندگیتو؟

خوب منم راستشوگفتم .گفتم زندگیمو

گریه کردرفت نپرسیدچرا؟

امانمیدونست خودش زندگیمه

درعشق اگرعذاب دنیابکشی بااشک دیده طرح دریابکشی

تاخلوت من هزارغربت باقیست تنهانشدی که دردتنهابکشی

گرقلندرنیستی شب گردباش جان مولاهرکه هستی مردباش 

زندگی اجباراست.....

مرگ انتظاراست....

عشق یک باراست...

جدایی دشواراست...

ولی یادتوتکراراست...

درسکوت دادگاه سرنوشت عشق برماحکم سنگینی نوشت

گفته شد دل داده هاازهم جداوای براین حکم این قانون زشت

 شدم مثل یک عروسک با2تاچشم شیشه ای
بایک نگاه ثابت ولی!!!

بافشارهردستی بگم:دوست دارم

نیاباران زمین جای قشنگی نیست من ازاهل زمینم خوب میدانم که اینجازنبوردرعقدگل است ولی سودای بل بل دارد پروانه راهم دوست دارد نیاباران زمین جای قشنگی نیست من ازاهل زمینم خوب میدانم که اینجاجمه بازاراستوعشق رادربسته های زرد به همه نسیه میدادند

سرکلاس ریاضی بودم که استادروتخته 2تاخط موازی کشید خطبالایی یک نگاه به خط پایینی کردتودلش عاشق شد خط پایینی هم یک نگاه به خط بالایی کرد تودلش عاشق شد همون موقع بود که استاد داد زد گفت:2خطموازی هیچ وقت به هم نمیرسند

عشق!!!

عشق گوش دادن نیست بلکه درک کردن است

عشق!!!

فراموش کردن نیست بلکه بخشیدن است

عشق!!!

جارزدن وکنارکشیدن نیست بلکه صبرکردن ادامه دادن است

عشق کلیدشهرقلب است به شرط ان که دلت هرزنباشد که باهرکیلیدی بازشود

غنچه ازخواب پریدگلی تازه به دنیاامد

خارخندیدبه گل گفت:سلام وجوابی نشنید

خاررنجیدولی هیچ نگفت

ساعتی چندگذشت گل چه زیباشده بود

دست بی رحمی امدنزدیک

گل سراسیمه زوحشت افسرد....

لیک ان خار دران دست خزید

وگل ازمرگ رحید.....صبح فرداکه رسید

خارباشبنمی ازخواب پرید

گل صمیمانه به اوگفت:سلام...!!

می گن قلب ادما اندازه مشتشونه ولی چطوری

یک دنیامهربونی یه اسمون صداقت یه کهکشون محبت یک دریاعشق تومشتشون جاشده؟!!

شمع موقع مرگ پروانه چه گفت؟

گفت ای عاشق بیچاره فراموش شوی

سوخت پروانه ولی خوب جوابش راداد :طولی نکشدتونیزخاموش شوی

گفتمش بی توچه باید کرد *****عکس رخسارش داد

گفتمش مونس شبهایم کو*****تاری اززلف سیاهش راداد

وقت رفتن همه رابوسیدرفت*****به من ازدوذنگاهش راداد

یادگاری به همه داد به من******انتظارسرراهش راداد

امشب که سقف بی ستاره اتاقم برسرم سنگینی می کند ازچه بنویسم

ازتوکه همیشه حرف هایم رانمی خوانی؟

ازاسمان که درحال عبوراست یادلی که سوت کور است؟

یاازنگاه مهربان ازچه بنویسم؟

ازحرف هایی که هرگزبه زبان نمی اورم .......ازچه بنویسم!!

ازخاطراتی که باتودرصفحات ذهنم هک شده است

یاازغزلی که هرگز سروده نشده است