بــــاز هـــــم خیال تــــو

مــــرا

“برداشــــت”

کجــــا می بــــرد نمــــی دانــــم!

دارم از تــو حــرف مـــی زنــم …امــــا روحــت هـــم از نوشــــته هــایم خبــر نــدارد …

ایــــرادی نــــدارد یــادِ تــو …

به نوشتــــه هــایم رنــگـــــ مــــی دهــد …

شــایــد دیگــری بخــــواند و آرام گیــــرد ذهــــنِ پریشــــانش

تنهایی....

هزار بار بهتر است

از بودن با کسی که

بودنش دروغ محض است

دلش که هیچ

حواسش هم با تو نیست

و فقط زمانی با توست که کسی را ندارد

الــآن نـَـــه . . !

فِعلـَــاً دورِتــــ شُلوغــِــه. . /

تَنـهــآتـــ کــِـ گُــذآشتــَنـــ ،

يــآدِـ مــَن مے اٌفتــے . . /

اونوَقتـــ ديگِــه شـَرمَنــدَمــ . . .

چونـ اِحتِمــآلَــآً مــَن تَنهـــآ نيســ ــ ــتَـمـــ . . /

هیچ وقت نفهمیدم...

چرا درست همان کسی که...

فکر میکنی با همه فرق دارد...

یک روز...

مثل همه...

تنهایت میگذارد...؟!!

همیشـــه می گــفتی:

هیــــچ کــس بــــرایـــم تـــو نــمی شود

نمیـــدانـــم این تـــو کـــه بـــود؟

مــن که نبـــودم ؛ بــی شــک

چَـــــــــــشـــم هـــایـــتـــ
بــــــــرایـــــــــم
مثل همـــــیــــــن
خانــــــه ی مادر بــــــزرگ اســـــت
هــــــــــزاران در هزار
قــــــــصه دارد

تنــ✘ـهایم مــِثل مـَسجد بیــטּ راهـ ...

هـَر ڪــﮧ مــﮯ آید مـُسافر استــ

مـﮯ رَود...

مـﮯ شکنــــد...

هـَم نـَمازشـ را هـَم دلـَ♥ـم را... !!!

گاهے باید نباشے ...

تا بفهمے نبودنت واسہ ڪے مهمہ... ؟

اونوقتہ ڪہ مے فهمے باید همیشہ با ڪے باشے

تـــو را دوست دارم . . .

چه فـرق مى كند كه چـــــــــــــــرا ؟

یــــــــــــا از چــــــــــــه وقـت

یـا چطـور شـد كه . . .

چه فـــــــــــــــرق میكـند ؟

...... وقتى تــو بـایـد بــــــــــــــاور كنـى . . .

که نمـى كـــــــــنى !!

و من بــایـد فـرامـــــــــوش كــنم . . .

كـه نمـــــى کـــــنم...

کی به جهنمت میرسم خدایا؟؟؟؟

دیگر شوق  بهشت ندارم قیدش را زدم

مردن برایم کافیست

بهشت ارزانی همان مردانت که هر شب به شوق

حوریان به درگاهت سجده میکنند...

داور قلبم نه سوت دارد

نه کارت قرمز

راحت باش…

هرچه دلت می خواهد خطا کن

 از دل نوشته هایم ساده نَگذر؛

به یاد داشته باش؛

این «دل نوشته» ها را؛

یک «دل»، نوشته ...!